Do sanatoriów każdego roku wyrusza mnóstwo osób. Przedział wiekowy jest różny, bo do sanatoriów przyjmowani są pacjenci od lat trzech. Jednak w przeważającej części są to ludzie na emeryturze i renciści, którzy przyjeżdżają po pomoc z różnymi dolegliwościami.
Jak zorganizować wyjazd do sanatorium
Pacjenci, którzy korzystają ze świadczeń NFZ, mogą ubiegać się o bezpłatny pobyt w sanatorium raz na kilkanaście miesięcy. Do niedawna był to okres dłuższy, a od 19 lipca zmieniły się przepisy i już po upłynięciu 12. miesięcy od zakończenia leczenia można ubiegać się o sanatorium. Przepis ten nie dotyczy osób, które miały leczenie szpitalne i tych, którzy korzystają z sanatorium w formie ambulatoryjnej.
Ten, kto chce uzyskać skierowanie do sanatorium, musi udać się do lekarza rodzinnego i przedstawić swoją historię choroby oraz leczenia. Takie skierowanie może również wystawić lekarz specjalista lub lekarz prowadzący pacjenta w szpitalu. Trzeba mieć świadomość, że na wysłanie dokumentu do NFZ ma się tylko 30.dni od daty wystawienia. Skierowanie musi być opatrzone tytułem „skierowanie na leczenie uzdrowiskowe” lub „skierowanie na rehabilitację uzdrowiskową”. Jeśli termin 30. dni zostanie przekroczony, wtedy dokument traci swoją ważność.
Po wpłynięciu dokumentu do funduszu placówka ta ma 30 dni na powiadomienie pacjenta o czasie i miejscu pobytu. Lekarz specjalista wybiera ośrodek, w którym pacjent będzie mógł podjąć stosowne leczenie.
Osoby niepełnosprawne w sanatorium – kilka ważnych informacji
Każda osoba niepełnosprawna dostaje dofinansowanie na wyjazd do sanatorium. Na leczenie podczas turnusu rehabilitacyjnego osoba ta może dostać dotację – od 30 do 20% przeciętnego wynagrodzenia, zależnie od stopnia niepełnosprawności. Na mały zastrzyk gotówki od NFZ może liczyć też opiekun osoby niepełnosprawnej.
Turnus rehabilitacyjny różni się od zwykłego leczenia uzdrowiskowego tym, że odbywa się w grupach zorganizowanych. Na turnusie trwającym ok. 14. dni jest nie mniej niż 20. uczestników. Nad każdą grupą czuwa sztab specjalistów, którzy organizują odpowiedni zestaw ćwiczeń i czuwają nad przebiegiem zajęć. Takie wyjazdy dla osób niepełnosprawnych ukierunkowane są także na pracę w grupach i szerzenie kontaktów międzyludzkich. Socjologiczne podejście ma wspomóc leczenie i rozwinąć aktywność społeczną.
Uchwyty dla niepełnosprawnych w sanatoriach i inne udogodnienia
Na pewno taki ośrodek, w którym przebywają ludzie niepełnosprawni, musi być bardzo dobrze przygotowany na ich przyjęcie. Uchwyty dla niepełnosprawnych to podstawa. Montowane są w łazienkach przy wannie, w kabinie prysznicowej, blisko umywalki i toalety. Niektóre z nich mają uchylne ramię i dzięki temu osoba z dysfunkcją ruchu może unieść uchwyt do góry, np. przy schodzeniu z wózka.
Najczęściej łazienkowe uchwyty dla niepełnosprawnych zakłada się na ścianie. Czasami jednak montowane są na podłodze, kiedy nie ma innej możliwości montażu. Tego typu poręcze nazywa się łukowymi i znajdują się często przy toaletach i w kabinach prysznicowych. Oczywiście oprócz uchwytów w łazienkach powinny znajdować się też siedziska wannowe i prysznicowe oraz taborety pod prysznic.
Dobrze przygotowane łazienki i pokoje to nie wszystko. Liczy się także wejście do budynku, które nie powinno sprawiać żadnego problemu osobom chorym. Uchwyty dla niepełnosprawnych są konieczne także przy drzwiach wejściowych i na podjazdach. Oczywiście każda posadzka, także i ta na zewnątrz, nie powinna być śliska. Progi to także niefortunne rozwiązanie. Coraz częściej mają one minimalistyczną postać lub rezygnuje się z nich całkowicie.
Wyjazd do sanatorium osoby niepełnosprawnej to czasami duże wyzwanie. Dlatego też taki człowiek powinien wcześniej wszystko zaplanować i zabrać ze sobą rzeczy, które pomogą mu w codziennym funkcjonowaniu. Warto też zapytać o to, jak wyposażone są pokoje i łazienki, aby później nie przeżywać gorzkich rozczarowań.
