Pryncypialną zasadą leczenia kanałowego powinno być dążenie do zabezpieczenia ratowanego zęba w sposób mechaniczny i chemiczny oraz szczelne jego wypełnienie i zamknięcie.
1. Czy dewitalizacja miazgi to konieczność?
Dewitalizacja uszkodzonego zęba polega na denaturacji miazgi przy użyciu pasty formaldehydowej. Uwalniający się z zastosowanego środka formaldehyd powoduje koagulację białek. Proteiny ulegają denaturacji i tracą funkcje życiowe. Proces jest jednorazowy i nieodwracalny.
Niestety formalina w stężonej postaci pozostaje w ustroju i może wywoływać reakcje immunologiczne. Analizując przeprowadzone przed laty badania, wynika, że penetracja pasty formaldehydowej jest znaczna. Oprócz śladów związku w okolicznych węzłach chłonnych w niespełna godzinę po zastosowaniu i odnotowanych przypadkach obecności w wątrobie nawet po 14 dniach pasta może doprowadzić do miejscowej martwicy kości.
Nowoczesna endodoncja odchodzi od metody dewitalizacji i skłania się ku mniej drastycznemu sposobowi leczenia.
2. Jest diagnoza − co dalej?
Kwalifikacja zęba do leczenia kanałowego powinna pociągnąć za sobą decyzję o natychmiastowym zastosowaniu znieczulenia. Ząb, który daje trwały sygnał bólowy w trakcie przygotowania do usunięcia ogniska zapalnego w miazdze powinien być natychmiast znieczulony. Da to ulgę pacjentowi i komfort pracy stomatologowi. W zależności od położenia zęba stosuje się znieczulenie naciekowe lub przewodowe.
Kiedy znieczulenie zacznie działać, można, pomijając dewitalizację ekstyrpować miazgę w całości bez obawy o reakcje bólowe.
3. Udrożnianie kanałów zębowych
Po usunięciu biologicznego wypełnienia zęba przychodzi kolej na czyszczenie kanałów. Oprócz mechanicznego udrożnienia za pomocą giętkich wyciorów stosuje się środki chemiczne. Podchloryn sodu w niskim stężeniu ma dwojakie działanie. Sterylizuje środowisko i rozpuszcza resztki materiału biologicznego pozostałego po amputacji. Jest to zabieg rzutujący na dalsze działania, dlatego środek antyseptyczny podaje się za pomocą strzykawki. Przepłukiwanie zapobiega pozostawieniu drobin materiału opatrunkowego w kanale.
Metodę opracowania kanałów lekarz podejmuje po analizie budowy anatomicznej kanałów. Zakrzywienie linii przewodu w wierzchołku zęba determinuje użycie metody i narzędzi. W końcowej fazie prac kanał powinien mieć stożkowaty kształt zwężający się ku wierzchołkowi. Ponieważ tylko taka geometria pozwala na całkowite i szczelne wypełnienie przetartej ścieżki.
Podczas prac mechanicznych narzędziami rotacyjnymi i posuwistymi należy zadbać o nawilżenie wnętrza kanału. Praca bez osłony płynów z reguły prowadzi do zniszczenia narzędzia, którego fragmenty mogą utkwić na stałe wewnątrz zęba niwecząc dotychczasowe starania.
4. Medykamenty aplikowane pomiędzy wizytami
Są dwie szkoły prowadzenia terapii po amputacji miazgi. Dwie metody powstały na fali rozdźwięku w ocenie skutków ubocznych i pożytków wynikających ze stosowania farmakologii do utrwalania optymalnych warunków wewnątrz leczonego zęba.
Przykłady z praktyki lekarskiej pokazują, że zastosowanie metody bez użycia chemii farmakologicznej dają takie same efekty. Ilość bakterii w zębie opatrzonym i zamkniętym podczas jednej wizyty jest porównywalna i nie powoduje nawrotu stanu zapalnego.
5. Leczenie antybiotykami
Wystąpienie silnych objawów bólowych nie upoważnia z zasady do stosowania antybiotykoterapii. Istnieje potrzeba wystąpienia równoległych symptomów takich jak: temperatura, opuchlizna lub gdy samopoczucie pacjenta drastycznie uległo pogorszeniu.
Antybiotyki powinny być zaordynowane także u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka. Może to być związane z wystąpieniem u nich innych jednostek chorobowych, często przewlekłych.
6. Kiedy zachodzi konieczność odbycia wizyt dodatkowych?
W dwóch przypadkach może zajść konieczność rozłożenia terapii w czasie. Obie leżą po stronie pacjenta. Pierwsza to brak czasu, aby wziąć udział w jednej, ale dość długiej sesji. Druga to utrzymujący się wysięk z korzenia.
Tu ponownie dochodzimy do zasadności stosowania środka farmakologicznego pomiędzy wizytami. Wysięk, jeśli ma krwistą barwę, może być spowodowany zbyt głęboka penetracja narzędzia poza wierzchołek zęba. Zastosowanie wodorotlenku wapnia uchroni wnętrze tymczasowo zamkniętego zęba przed rozwojem flory bakteryjnej.
Leczenie edodontyczne daje w przytłaczającej ilości wypadków pozytywny efekt. Poza złagodzeniem dokuczliwego bólu pozwala na zachowanie jednostki zespołu szczęki dolnej lub górnej, co wpływa na stan zdrowia pacjenta w późniejszym czasie. Tak więc jest to działanie długofalowe i wyprzedzające, pozwalające na podtrzymanie dobrostanu.
Więcej o leczeniu kanałowym przeczytać na stronie: http://www.allecoudent.pl/oferta/endodoncja-poznan
