Co to jest ganglion i jak się go leczy?

Ganglion to zmiana w formie guzka pojawiająca się w okolicach stawów rąk, nadgarstka, czasem również stopy, czy stawu skokowego. Jest to dość częsta przypadłość występująca zazwyczaj u osób aktywnych zawodowo w wieku 20 – 50 lat. Szacuje się, że w tej grupie wiekowej gangliony występują nawet u 70% osób. Czym dokładnie jest ganglion i jak skutecznie go leczyć?

Co to jest ganglion i jak powstaje?

Ganglion to podskórny guzek z torebką wypełnioną gęstym płynem. Zazwyczaj pojawia się w okolicy stawu nadgarstka dłoni lub innych stawów rąk, a czasem nóg. Może mieć różną spoistość, na początku zazwyczaj jest dość miękki, z czasem może stawać się twardszy. Ich wielkość może się zmieniać w ciągu doby. Są to struktury lekko ruchome, które możesz nieco przesuwać pod skórą.

Ganglion powstaje w wyniku uwypuklenia się torebki stawowej lub pochewki ścięgna. Przestrzeń pojawia się w najbardziej obciążonym miejscu stawu lub ścięgna, gdzie dochodzi do nadmiernej produkcji płynu, którym się wypełnia. Dlatego też jego wielkość może ulegać zmianom. W wyniku obciążenia pracą w stawie będzie większa ilość płynu, przez co ganglion będzie większy. Po nocnym odpoczynku część płynu ulegnie resorpcji, a ganglion będzie mniejszy.

Ganglion u kogo pojawia się najczęściej?

Ganglion, tak jak zostało wspomniane na początku, pojawia się u osób między 20 a 50 rokiem życia aktywnych zawodowo. Zazwyczaj są to kobiety. Na pojawienia się tej zmiany są narażone osoby, u których dochodzi do znacznego obciążenia stawów. Może to być w wyniku wykonywania sportu, noszenia zbyt dużych ciężarów, a także wykonywania powtarzalnych ruchów. Z tego powodu ganglion może się pojawić u kierowców, kasjerów, osób pracujące przy komputerze, np. informatyków, czy też sportowców takich dyscyplin jak tenisiści, lub wioślarze.

Objawy ganglionu

Gangliony to zmiany łagodne, które zazwyczaj nie dają innych objawów. Nie mają również tendencji do nowotworzenia, nie ma więc ryzyka, że zmienią się w komórki rakowe.

Przy znacznym obciążeniu stawu, ganglionowi mogą towarzyszyć takie zaburzenia jak:

  • wrażliwość na dotyk w miejscu guzka;
  • ból przy wykonywaniu ruchów obciążonym stawem;
  • ograniczenie ruchomości stawu;
  • pojawianie się stanu zapalnego;
  • zaburzenia neurologiczne w okolicy guzka, w wyniku ucisku torbieli na znajdujące się w pobliżu nerwy, co prowadzi do zaburzeń czucia, lub przeczulicy.

W skrajnych przypadkach nieleczony ganglion może doprowadzić do niedowładu mięśni.

Niezależnie, czy ganglion daje objawy, czy jest jedynie nieestetyczną zmianą, konieczne należy skonsultować się z lekarzem specjalistą w celu zdiagnozowania i leczenia zmiany. Jeśli szukać pomocy we Wrocławiu, skorzystaj ze wsparcia lekarzy z Dolnośląskiego Centrum Ginekologii i Zdrowia rodziny, więcej na temat na https://www.dcg.wroclaw.pl/ganglion-operacja.html.

Diagnostyka i metody leczenia ganglionów

By potwierdzić, że podejrzana zmiana jest ganglionem i wykluczyć inne zaburzenia, niezbędna jest do tego odpowiednia diagnostyka. W tym celu lekarz wykonuje nieinwazyjne badania USG. W niektórych przypadkach, jeśli jest podejrzenie innych uszkodzeń, przeprowadzane jest badanie RTG lub MR.

Zależnie od wielkości zmiany można stosować różne metody leczenia. W niektórych przypadkach, jeśli ganglion jest niewielki, zalecane jest odciążenie stawu, np. poprzez zastosowanie ortezy, czy leczenia przeciwzapalnego aż ganglion sam się wchłonie. Inną opcją jest nakłucie torebki ganglionu i usunięcie zebranego w niej płynu. Nie zawsze te metodą są skuteczne i nie zapobiegają jego nawrotom.

Najskuteczniejszym sposobem usunięcia ganglionu, jest zabieg chirurgiczny. Wykonywany jest ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym. Polega na nacięciu skóry nad ganglionem i odpreparowaniu nadmiaru torbieli, a następnie dokładnym zszyciu szypułki po usunięciu torbieli.

Po zabiegu zalecane jest kilkudniowe unieruchomienie stawu na czas wygojenia się rany. Zaletą tej metody jest jej duża skuteczność oraz rzadkie powikłania. Choć w sporadycznych przypadkach może dojść do takich zaburzeń po operacji jak: uszkodzenie naczyń krwionośnych, ścięgien lub nerwów.